Ας γνωρίσουμε λοιπόν τα επαγγέλματα που μας εντυπωσιάζουν ακούγοντας την άποψη εκπροσώπων τους... Α΄ Αρχιτεκτονική

Η αρχιτεκτονική είναι η επιστήμη που έχει το προνόμιο να εισχωρεί με αξιώσεις στους χώρους της τέχνης. Είναι «κοινωνικό λειτούργημα» που παράγει κτίρια - «δοχεία ζωής» όπως έλεγε ο Άρης Κωνσταντινίδης[1].

Το βασικό στοιχείο της αρχιτεκτονικής είναι ο σχεδιασμός. Είναι η πρόκληση του λευκού «χαρτιού» που μετατρέπεται σε οικοδόμημα μέσω της μαγικής διαδικασίας της σύνθεσης. Το αποτέλεσμα οφείλει να ικανοποιεί ουσιαστικά τον άνθρωπο – εργοδότη βάζοντας όμως μπροστά τη γνώση και την εμπειρία του αρχιτέκτονα που πάντα αναζητά την εφαρμόσιμη ισορροπία ανάμεσα στο λειτουργικό και το αισθητικά αρμονικό, στο αναγκαίο και το περιττό, στο λιτό και το κραυγαλέο, στο οικονομικό και το ποιοτικό. Πώς να χωρέσεις ανθρώπους υπό κλίμακα, αυλές σε κτίρια και ήλιο στα οικόπεδα. Και είναι σαν σε παιδικό παιχνίδι βαθιά η ικανοποίηση της δημιουργίας, όταν οι γραμμές ανυψώνονται και γίνονται πραγματικό οικοδόμημα.

Όμως μη ξεγελαστεί κανείς από την ποιητική πλευρά της αρχιτεκτονικής. Ο καλός αρχιτέκτονας οφείλει να γνωρίζει, ανάμεσα σε άλλα, τη δαιδαλώδη πολεοδομική αλλά και ενεργειακή πλέον σήμερα νομοθεσία, και ως μηχανικός που πάνω απ΄ όλα είναι να υποδεικνύει τον κατάλληλο τρόπο κατασκευής και τα κατάλληλα υλικά, ώστε να διασφαλίζει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Οφείλει λοιπόν να γνωρίζει τη γλώσσα των μαστόρων, να θυμάται τη μυρωδιά του φρέσκου σκάμματος, να έχει λερώσει τα ρούχα του με τσιμέντα κατά τη σκυροδέτηση της πλάκας, να έχει ξεροσταλιάσει σε γιαπί με καύσωνα ή παγωνιά. Και εάν είναι αποφασιστικός, τολμηρός, με όνειρο και αυτοπεποίθηση, μια μέρα θα γίνει ένας πετυχημένος ελεύθερος επαγγελματίας μετά από σταθερά και στην ουσία προμελετημένα βήματα. Άλλος θα βρεθεί μισθωτός σε τεχνική εταιρεία, άλλος θα ασχοληθεί με το εμπόριο, κι άλλος θα εμπλακεί στην εκπαίδευση, ή και στο δημόσιο – εάν υπάρχει ακόμα.

Σήμερα είναι γνωστή η κάμψη της οικοδομικής δραστηριότητας και η συρρίκνωση του αντικειμένου για την πλειονότητα των μηχανικών όλων των κλάδων. Ακόμη και μετά το πέρας της κρίσης, με τον ήδη υπάρχοντα αδιάθετο οικοδομικό όγκο και την οικονομική επιβάρυνση της ιδιοκτησίας, η ανάκαμψη δε θα παράγει τις μορφές που έως σήμερα γνωρίζαμε – θα βρει διαφυγή προς νέους δρόμους.

Το μέλλον του αρχιτέκτονα μηχανικού στρέφεται πλέον στην αειφόρο ανάπτυξη, το βιοκλιματικό σχεδιασμό και τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Στην όσο το δυνατόν πιο ήπια επέμβαση στο τοπίο και την πιο μικρή βλάβη στον πλανήτη, με μείωση της ενεργειακής κατανάλωσης, αξιοποίηση των τοπικών κλιματολογικών και εδαφολογικών στοιχείων, χρήση ντόπιων και φιλικών προς το περιβάλλον υλικών. Στο τομέα αυτό το μέλλον είναι ανοιχτό. Και λαμβάνοντας υπόψη ότι το όνειρο ξέρει πάντα να επιβιώνει, φροντίστε σε ό,τι κι αν τελικά κάνετε, να είστε οι καλύτεροι.

Δήμητρα  Παπαδοπούλου

αρχιτέκτων μηχανικός

Msc περιβαλλοντικού σχεδιασμού

ενεργειακή επιθεωρήτρια

εγγρ. στο μητρώο εμπειρίας κατασκευαστών του ΥΠΕΧΩΔΕ

---

[1] αρχιτέκτων (1913-1993)