Ποιήματα Ελίνας Ν. "Μνήμη" και "Καλοκαιρινές αναμνήσεις""

Μνήμη

Αναμνήσεις μαγικές,

που ξυπνάνε συναισθήματα,

ανεπανάληπτες, μοναδικές,

μπερδεμένες μες στα κύματα.

Ένα κορίτσι περπατάει,

κοιτώντας τη θάλασσα, χαμογελάει.

Το εκκλησάκι κοιτάει

και, σαν ξυπνούν μνήμες, αρχίζει να γελάει.

Ένα ηλιοβασίλεμα στο εκκλησάκι αυτό-

δέκα πρόσωπα με βλέμμα τρυφερό-

δεν υπάρχει λόγος για θυμό-

αφού ό,τι χρειάζονται είναι εδώ.

Όλοι κρατούν παγωτά στο χέρι

και, καθώς έχουν μαζευτεί στο γνωστό λιμέρι,

ξάφνου εμφανίζεται ένα πεφταστέρι

κι ολοκληρώνεται ένα βράδυ ακόμη απ’ το καλοκαίρι.

Τα κύματα όλοι αφουγκράζονται

και για τίποτε άλλο δεν νοιάζονται.

Επειδή ξύπνησαν οι αναμνήσεις,

στιγμές που δεν μπορείς να τις ξαναζήσεις.

Καλοκαιρινές αναμνήσεις

Ο ήλιος δύει μαγικά

Η θάλασσα ήρεμη σε σταματά

από το να χάσεις την παιδικότητά σου,

για να συνεχίσεις να ζεις τα όνειρά σου.

Αναμνήσεις του καλοκαιριού

αξέχαστες στιγμές ενός παιδιού

πετώντας βότσαλα από την ακρογιαλιά

να χαρείς λίγο, μια σταλιά

Μια ξαπλώστρα, μια ομπρέλα-

στις αχτίδες του ήλιου χαμογέλα

Δες μέσα σου, ξύπνα τις αναμνήσεις

Θυμήσου τις στιγμές στις οποίες δεν μπορείς να γυρίσεις.