Ποίημα Σταυρούλας Π. "Μια σκηνή"

Μια σκηνή

Μέσα στο σκοτάδι το πυκνό

πέφτει μια στάλα από τον ουρανό

κι η στάλα γίνεται βροχή

και σταδιακά κατακλυσμός.

Τα αστέρια χάνονται από ψηλά,

κρύβονται μέσα τα παιδιά,

πέφτουν κεραυνοί βροντεροί

κι ο δρόμος μοιάζει λίμνη μικρή.

Άνθρωποι τρέχουν πανικόβλητοι,

τσαλαβουτώντας στα νερά,

με κουκούλες, περιοδικά κι εφημερίδες να

καλύπτουν τα μαλλιά-

Κι όταν μπαίνουν στο αυτοκίνητο,

αυτό τρέχει γρήγορα και

βρέχει όποιον βρίσκεται

στο πλάι ακίνητο.

Κι όμως –οι άνθρωποι πιστεύουν πως την επόμενη

μέρα

θα έχουν βγει τα σαλιγκάρια και θα υπάρχει

ουράνιο τόξο στον αέρα.

Και κανείς δεν παύει να ελπίζει

πως αύριο ο ήλιος δεν θα πάψει να λαμπιρίζει.